Ο πρωταγωνιστής, ένας έφηβος, με ευαισθησίες και ανησυχίες, φτάνει από το νησί των Φαιάκων στην πρωτεύουσα στις αρχές τις δεκαετίας του \'60 και δρώντας μαζί με νέους της ηλικίας του στοχάζεται πάνω στα εξαιρετικά γεγονότα που συμβαίνουν, ενώ ζωντανεύουν μπροστά του οι ήρωες των αστυνομικών περιπετειών των διαβασμάτων του. Τελικά, εξελίσσεται σε αντιήρωα εκείνης της εποχής.

Το μυθιστόρημα, πικρό και οργισμένο, με εύστοχα σχόλια πάνω στα γεγονότα και στα πρόσωπα που σημάδευσαν εκείνη την περίοδο, αποτελεί ύμνο στην πόλη της Αθήνας, την οποία ανακαλύπτει ο ήρωας σε κάθε βήμα του, στους δρόμους, στις πλατείες, στα καφενεία, στα ζαχαροπλαστεία, στα γήπεδα, στους κινηματογράφους.

Ολόκληρο το βιβλίο είναι ένας λογοτεχνικός "φόρος τιμής" στην Αθήνα του \'60, της ανοικοδόμησης, της (εσωτερικής) μετανάστευσης και των έντονων πολιτικών αντιπαραθέσεων. Αυτό αποτελεί ένα επί πλέον προσόν του μυθιστορήματος, που κατέχει επάξια τον χαρακτήρα (όχι μόνο τον χαρακτηρισμό) του "αθηναϊκού" αφηγήματος.